Ara Usta ile 70’lerindeyken tanışmıştım.
Güler, o günden bugüne fotoğraf çekti
hep. 90’ıncı yaşını kutladı. Hatta,
Bomontiada’da yaş gününde açılan “Ara Güler
Müzesi”nde bir kez daha 90’ıncı yaş mumunu
söndürdü. Ödüllere boğulmuş, bu ödülleri
koyacak yer bulamamıştı. Yılların yorgunluğuyla
anılarına ve sinirle bugüne bakıp “Eyyy hayat,
görevimi layıkıyla yaptım,” demenin gururuyla
dolaşıyordu.
Ve…
17 Ekim 2018 akşam saatlerinde… Ara Güler’i
kaybettiğimizin haberini aldık…
Ülkenin dört bir yanından, İstanbul’un
her köşesinden gelip Ara Usta’nın en sevdiği
meydanlardan birinde toplandı on binler…
Türkiye’nin gerçek evlatlarından birini, bir
ağabeyi, bir baba yarısı insanı ve evrensel bir
sanat adamını uğurladılar o meydandan… O
meydanda, kaybedilen evlatlarını arayan acılı
anaları da kadrajına almıştı Ara Abi. Kendi
kanından, canından bir çocuğu yoktu belki ama
milyonlarca çocuğa sahipti, ülkenin her bir
köyü ya da sokağında fotoğraflayıp dünyaya
yansıttığı, anlattığı milyonlarca çocuk… Ve
işte o meydanda toplanan bizler ve daha
uzak-yakın diyarlarda yüz binler, milyonlar
onun manevi evladıyız. Çünkü Ara Güler
Türkiye’ydi… Neredeyse Türkiye Cumhuriyeti’yle
yaşıt bir Cumhuriyet insanıydı. Ortak sevgi
insanımız, ortak vicdanımız, ortak değerimiz ve
anıtlarımızdan biriydi…
Ara Güler… Dünyayı da tabii ki ama daha
çok Türkiye’yi, 70 yıl boyunca panoramik olarak
fotoğraflayıp durmuştu. O kadrajlara; her
renkten, her dilden, her inançtan insan sığdırdı.
Aile albümlerimizi de çekti. O albümlerde
kırgınlıklar da vardı, uzaklaşmalar, barışmalar,
kızgınlıklar da… Her bir fotoğraf, bir mesele,
bir duygu… İnsanlık acıları, ülkenin kanayan
yaraları ve talihsiz zamanları…
Zor zamanları, insanlık dramları gibi insana
ait bir daha yaşanması istenmeyecek ibretlik
anları kadrajına sığdırdı. Her bir fotoğraf, bir
mesele, bir duygu ya da bir sevgi ifade ediyordu.
İşte… Her biri on yılların tanığı, her biri sanat
şaheseri fotoğrafları da onun çocuklarıydı. Öyle
ya anların arasını hayatı boyunca ıskalamayan
bir fotoğraf ustası, bir fotoğraf sihirbazı bir
Türkiye yıldızı, bir dünya yıldızıydı Ara Güler…
Fotoğraftaki ustalığıyla dünyaya meydan
okurcasına özgüveni vardı. Ara Güler tüm
ustalık ve titizliğiyle gerçek bir sanatçıydı, foto
muhabiriydi!
Ara Güler’i yaptığı çalışmalardaki
görkemli yeteneğiyle de insanı, manzaralarını
aksettirmekteki duygusallığıyla da ironik ve
nüktedanlığıyla da hatırlamalıyız. Bize film
şeridi gibi geçen ömrümüzü fotoğraflayarak
miras bırakan Ara Güler bir değerdir, bir
fotoğraf sanatçısıdır.
Ve kaybettik… Işıklar içinde uyusun… Ondan
çok öğrendi kuşaktan kuşağa insanlık, eserleri
kalacak.
Işıklar içinde uyu Ara Abi…
Emeğine saygı ile…
* Fotoğraflarına dair gülümseten “uyarı notu”
üzerine kaleme aldığım bir yazıdır.