Üstümü örterken koyu gece Fısıldar kulağıma Ay masalını Ben kederimde sağır Karanlık evre İşsiz güçsüz artık Çekiç-Örs-Üzengi Sokağa çıkabilsem, şehri koklayacağım Serpme telaşını köprülerin Avludan ten kokusunu evlerin Yazı biraz da kar tanelerinden Önümde diz çöker törensel yokluğun Karton korteje seyirci Küçük kız çocuğu Saçlarımda ahşap anıların yanık kokusu Elbet havalandıracağım balkonda Bir dökse kışını […]

-Sevgili Zafer, öykücülüğümüzde rengi olan birisin. Yazdıkların yaşantını ele verse de yine de sende öykücülüğümüz adına başka bir kumaş olduğunu düşünürüm. Bu yolculuğu bizimle paylaşabilir misin lütfen, nasıl yazıyorsun? İçine doğduğum coğrafyanın kültürel ikliminden besleniyorum; yazacaklarımı, içinde yer aldığım sınıfsal, geleneksel yapının içinden çıkarıyorum. Bir öykü kurarken yaşadığım, bildiğim mekânların, tanık olduğum olayların ışığından yararlanıyorum. […]

Rutin olan her şeyden kaçar gibi yaşadıktan onca yıl sonra, bir akşam geliverdi osoru: “Çocuk yapalım mı?”Şimdiye değin hiç düşünmeden bir başlarınayaşamışlar, geleceklerini de buna görebiçimlendirmişlerdi. Sinem biraz daha kariyerodaklı yaşasa da, İlhan açık açık sorumluluktankaçmıştı. Şimdi durduk yere, hay Allah!Heyecandan mı kalbi çarpıyordu yoksahemen yanıt vermeliyim telaşı mı anlamlandıramasa da, içindeki ses çoktan “Evet!” […]