Bizden önceki Osmanlı ve Cumhuriyet kuşakları durmadan ülkenin nasıl kurtulacağını tartıştı. İstibdat, hürriyet, Doğu, Batı, din, laiklik tartışmalarında yüz binlerce makale yazıldı, milyonlarca sohbet edildi. Bu sohbetler genellikle; “bizim gibi millet görülmemiştir” ile “biz adam olmayız” yargıları arasında gidip geldi. Biz de farklı bir şey yapmıyor ve kendi ömür dilimimizde aynı konuları düşünüp, tartışıp duruyoruz. Yüz yıl önce tartışılan konular bugün de gündemde. Korkarım böyle de gidecek. Çünkü çözemediğimiz sorunlar, yavaş yavaş bizi çözüyor.

Kahvehanelerimiz, aile sohbetlerimiz, arkadaş buluşmalarımız Türkiye hakkında vecizelerle doludur. Duyunca hepsine de hak verirsiniz. İşte bunlardan birkaçı: “Türkiye’de işler hiçbir zaman umut ettiğin kadar iyi ve yine hiçbir zaman korktuğun kadar kötü gitmez.” Buna bağlı gibi görünen bir başka görüş de şu: “Türkiye’de hiçbir şeye fazla sevinip, fazla üzülmeyeceksin.” Umutlar ve korkularla yaşanan yüzyıllardan sonra bazı insanlar şu yargıya varmış: “Türkiye bir sala benzer; hiçbir zaman batmaz ama altı da hep ıslak kalır.” Rahmetli Metin Toker bu konuda dermiş ki: “Burası Türkiye. Burada Türkler yaşar. Onlar da böyle yaşar.” Bu öyle bir söz ki geçerliliği hiç bitmez, tedavülden kalkmaz ve her konuya uygulanabilir.

İsveç’te tanıdığımız bir Macar profesör vardı. Büyük bir kimyacı olan bu adam 1956’da Sovyetler’e başkaldıranlar arasındaymış. Kaçıp Türkiye’ye gelmiş. Klasik hikâye: Türkiye bu bilim adamının değerini bilmediği için adamcağız evde maytap yapıp, bayramlarda sokakta satarak geçinmiş. Sonra onu İsveç’ten istemişler ve üniversitede bölüm başkanı olmuş. Onun Türkiye gözlemi çok ilginçtir. Bize derdi ki: “Türkiye vefasız bir sevgiliye benzer. Sürekli olarak sana ihanet eder ama sen hep onu sevmeye devam edersin.”

İttihat Terakki, Meşrutiyet, Meclis-i Mebusan, Mütareke, Kurtuluş, Cumhuriyet, çok partili rejim, ihtilaller, AB, ekonomik kriz falan derken herkes bu kargaşa içinde devrini tamamlayıp gidiyor. Geriye böyle zekice yapılmış şakalar kalıyor. Geminin rotasını değiştiremeyeceğini bilen yolcuların hafif hüzünlü ve kırgın şakaları.