Nar ağaçlarının ıslık çaldığı bir avluydu. Deniz neminden kapıları vardı. Eski değil de incinmişti. Yaşı asmaların tozunda saklıydı. Kim oturursa otursun bir Rum eviydi. Kuyuları ipleriyle boğulmuştu. Kalın seslerin ortasında küçülmüş, küçülmüştü. Ev değil, bir pas salkımıydı. Beyaz badanaların altında kim bilir kaç bakış gövermiş, kaç dokunuş halkalanmıştı. Kaç şarkı yaz yapraklarına ölümsüz kalpler çizmişti. […]

Öğretmeni ödev vermişCumhuriyet şiiri yazın, diye.Aradı, okudu telefonda:“Okulumuzu süsledikCumhuriyeti kutladık.”Bu kadar mı, dedimİki dize daha yazsaydınDaha etkili olmaz mıydı?Ertesi gün aradıYazdım Dede, dediOkudu:“Yazar Ciwan Karaman.”Bu son yazdığınŞiire dahil mi, dedimTabii, dediHemen altına yazdımFazlasına gerek yok!Sessizce gülümsedimBen de seninBüyüklere benzemeyenO büyük aklınınBayramını kutlarım, dedim.

KorkuKirpiklerinde ıslık çalıyor. Sokak değilOyulmuş bir gözUzayıp giden. Ne bahçelerin şarkısıNe seherlerin uykusuEşiksiz çatısız bir boşluk. ÜstündeTanrıdan yalnızSoğumuş binlerce yıldız. Puhu kuşları, akasyalarUzaklarda bile yok artık. Bütün şehirÖlü yataklardaSoluk alıyor. HayalKırk ağızlı bıçak etindeSadece zonkluyor. Dünya hiçliğin ruhuAcı bile yokElinden tutacak. Bu yabancı gökler altındaÇocuk nasıl büyüsün…

Salgınların, savaşların ya da başka büyük toplumsal felaketlerin hayatı kuşattığı zamanlarda, yazarın / şairin yaratım süreci öncesinde ve yaratım sürecinde hayatla kurduğu bağ, geçici bir süre için de olsa kopmaya başlar, askıya alınır. Ne kadar haklı nedenlerle olursa olsun, edebiyatçıyla birlikte bütün bir toplum bir kapanmaya doğru gider. Hayatın olağan ve kaotik akışının dışında kalır. […]

Pandemi ve Edebiyat -2

Sonra araya zamanlar girdi, mekânlar girdi, insanlar girdi. Yaşamak, düşlerinin büyüklüğüne göre acı veriyordu insana.

Eski değil de incinmişti. Yaşı asmaların tozunda saklıydı. Kim oturursa otursun bir Rum eviydi. Kuyuları ipleriyle boğulmuştu. Kalın seslerin ortasında küçülmüş, küçülmüştü.

Çocuk, insanın lekesiz belleğidir. Korkmayın, onun kadar cesur sözler söyleyin ona, söylediğinizden ötesini anlayacaktır. Çocuk bizim ders vereceğimiz, hayatı öğreteceğimiz bir cahil değildir. Kurduğu oyunlarla bize hayatı öğreten bir bilgedir, güzellik büyücüsüdür, yaratıcı dehadır.

İçinden geçtiğimiz yıkıcı zamanlarda şiir ne kadar önemli?

Ya tepeden tırnağa şiddetsin, ya her şeyi fıkraya çeviriyorsun...